Zabraniam ci tego czytać!

"Podobno lekka i przejrzysta strona domowa wyszukiwarki Google, prawie pozbawiona grafiki, to pani zasługa.
- Nie, to wynalazek Siergieja [Brina, jednego ze współzałożycieli firmy]. To wynik nie tyle wysmakowanego wzornictwa, ile lenistwa. Siergiej nie potrafił stworzyć rozbudowanej i skomplikowanej witryny, więc umieścił tam logo i pasek wyszukiwania, i to idealnie zdało egzamin. Pewnego dnia zapytałam go, jak to wymyślił. "Chodzi ci o minimalizm? O hołd złożony prostocie?" - dociekałam. Popatrzył na mnie, jakbym zwariowała. "Nie mamy projektanta! A ja sam się na tym nie znam" - odparł."

"Entuzjaści inwigilacji wysuwają właściwie tylko jeden argument za powszechną kontrolą: jedynym jej celem jest położenie kresu terroryzmowi i zapewnienie bezpieczeństwa ludziom. Niewątpliwie odwoływanie się do zewnętrznego zagrożenia to taktyka często wybierana w historii, by utrzymać społeczeństwo w posłuszeństwie wobec władzy. Od ponad dziesięciu lat rząd USA zagrożeniem ze strony terroryzmu usprawiedliwia mnóstwo radykalnych działań - od zmuszania do wyrzekania się różnych rzeczy, przez tortury, po zabójstwa i inwazję na Irak. Od ataków z 11 września amerykańscy urzędnicy automatycznie rzucają słowo "terroryzm". Stało się ono w większej mierze sloganem i taktyką niż rzeczywistym argumentem czy przekonującym uzasadnieniem działania. W przypadku inwigilacji zaś zdecydowana większość dowodów wskazuje, jak wątpliwe jest to uzasadnienie.
Przede wszystkim znaczna część danych gromadzonych przez NSA w zupełnie oczywisty sposób nie ma nic wspólnego z terroryzmem ani bezpieczeństwem narodowym. Przechwytywanie łączności wielkiej brazylijskiej firmy naftowej Petrobas, szpiegowanie sesji negocjacji na szczycie ekonomicznym, podsłuchiwanie rozmów demokratycznie wybranych przywódców sojuszniczych państw czy gromadzenie rejestrów wszystkich połączeń Amerykanów w żaden sposób nie wiąże się z terroryzmem. Biorąc pod uwagę obecny zakres inwigilacji NSA, zapobieżenie terroryzmowi jest wyraźnie jedynie pretekstem.
Co więcej, argument, że powszechna inwigilacja zapobiegła spiskom terrorystycznym - jak twierdził prezydent Obama i wiele postaci związanych z bezpieczeństwem narodowym - okazał się fałszywy. W grudniu 2013 roku w artykule zatytułowanym Obrona programu telefonicznego NSA przez urzędników może obrócić się wniwecz "Washington Post" cytował sędziego federalnego, który powiedział, że program gromadzenia metadanych telefonicznych jest "niemal na pewno" sprzeczny z konstytucją. I dodał, że Departament Sprawiedliwości nie przedstawił "ani jendego przypadku, w którym analiza zbiorów metadanych NSA rzeczywiście zapobiegła grożącemu atakowi terrorystycznemu". "

"Prezydent Obama i najważniejsi urzędnicy jego administracji od lat potępiają Chiny za wykorzystywanie możliwości inwigilacji dla korzyści gospodarczych, twierdząc równocześnie, że USA i ich sojusznicy nigdy czegoś takiego nie robią. "Washington Post" cytuje wypowiedź rzecznika NSA, że Departament Obrony, do którego NSA należy, "rzeczywiście wykorzystuje sieci komputerowe", ale nie prowadzi szpiegostwa gospodarczego w żadnej dziedzinie, w tym "cyber".
To że NSA szpieguje z tych właśnie powodów, którym zaprzecza, dowodzą jej własne dokumenty takie jak prezentacja poniżej. Agencja działa na korzyść wielu, jak ich nazywa, "klientów", do których zalicza się nie tylko Biały Dom, Departament Stanu i CIA, ale także instytucje przede wszystkim ekonomiczne, takie jak Biuro Przedstawiciela Handlowego USA oraz departamenty Rolnictwa, Skarbu i Handlu. "

"Laboratorium Lipsona zasłynęło (w kręgach naukowców zajmujących się robotyką) dzięki konstrukcji zwierząt-robotów, które są ponoć obdarzone samoświadomością. Robot-rozgwiazda Starfish, skonstruowany tam przez Hoda, Josha Bongarda i Viktora Zykova, jest znany z tego, że nauczył się chodzić, używając pierwszych zasad bytu (teraz, kiedy odwiedzam laboratorium, Starfish, podobnie jak Leo, leży zapomniany na półce). Zamiast zaprogramować mu umiejętność chodzenia, zespół Lipsona wyposażył go w zdolność poznawania samego siebie. Dopiero dzięki zdobytej w ten sposób wiedzy robot nauczył się poruszać.

Rozgwiazda wypracowała własny obraz siebie za pomocą eksperymentów fizycznych, zupełnie tak, jak robi to dziecko."

"Jak (nie) prowadzić firmy

W połowie lat 90. byłem w Japonii na konferencji pod tytułem "Wschodnioazjatycki cud gospodarczy", zorganizowanej przez Bank Światowy. W debacie po jednej stronie stali ludzie tacy jak ja, którzy uważali, że rząd - działając wbrew sygnałom rynku oraz chroniąc i subsydiując przemysły, na przykład samochodowy czy elektroniczny - odegrał pozytywną rolę w historii wschodnioazjatyckiego wzrostu. Po drugiej stronie stali ekonomiści wspierający Bank Światowy, którzy twierdzili, że interwencje rządowe w najlepszym razie nie miały znaczenia, w najgorszym zaś uczyniły więcej złego niż dobrego we Wschodniej Azji. Co istotniejsze, dodawali, nawet jeśli to byłaby prawda, że wschodnioazjatycki cud cokolwiek zawdzięczał interwencji rządowej, nie oznacza to, że polityka stosowana przez kraje Azji Wschodniej powinna być zalecana innym krajom. Urzędnicy, którzy tworzą politykę są (jak my wszyscy) podmiotami dążącymi do zaspokajania własnych potrzeb, bardziej zainteresowanymi - podkreślano - powiększeniem własnej władzy i prestiżu niż dbaniem o interes narodowy. Tłumaczyli, że interwencja państwa zadziałała w Azji Wschodniej jedynie dlatego, że kraje tego regionu z powodów historycznych (których nie musimy tutaj zgłębiać) dysponowały wyjątkowo bezinteresownymi i kompetentnymi biurokratami. Nawet niektórzy ekonomiści, wspierający aktywną rolę rządu, przyznali temu rację.
Pewien wytwornie wyglądający japoński dżentelmen, przysłuchujący się tej dyskusji wśród publiczności, uniósł rękę. Przedstawiwszy się jako jeden z głównych dyrektorów zarządzających Kobe Steel, wówczas czwartego największego producenta stali w Japonii, skarcił ekonomistów za brak zrozumienia współczesnej biurokracji czy to rządowej, czy sektora prywatnego.
Dyrektor firmy Kobe Steel powiedział (oczywiście parafrazuję jego słowa): "Przykro mi to mówić, ale wy, ekonomiści, nie rozumiecie, jak działa świat. Mam doktorat z metalurgii, w Kobe Steel pracuję od prawie trzydziestu lat, zatem wiem co nieco o produkcji stali. Moja firma jest jednak teraz tak duża i skomplikowana, że nawet ja nie rozumiem połowy rzeczy, które się w niej dzieją. Co do innych menadżerów - z doświadczeniem w rachunkowości i marketingu - oni w zasadzie wiedzą niewiele. Mimo to nasz zarząd rutynowo akceptuje większość projektów przedstawianych przez naszych pracowników, bo wierzymy, że oni pracują na rzecz firmy. Gdybyśmy zakładali, że wszyscy są tam dla promocji własnego interesu i kwestionowalibyśmy motywacje naszych pracowników, firma by stanęła, bo poświęcalibyśmy cały czas analizie propozycji, których tak naprawdę nie rozumiemy. Po prostu nie da się prowadzić dużej biurokratycznej organizacji czy to będzie Kobe Steel, czy rząd, założywszy, że wszyscy w niej działają tylko na własną korzyść".
To jedynie anegdota, ale silnie świadczy o ograniczeniach standardowej teorii ekonomicznej, która zakłada, że interes własny to jedyna ludzka motywacja, która się liczy.
"

"Jeżeli konstruktor kocha chimeryczną kobietę, która raz zdaje się odwzajemniać jego uczucia, a raz nie, może tworzyć sprzeczne o niej sądy, ale nie narusza to w niczym obiektywnego istnienia tej kobiety. Może badać jej zachowanie, notować jej słowa, zapisywać elektryczne potencjały jej mózgu, może rozpatrywać ją jako żywy organizm, jako zbiór molekuł lub atomów, a wreszcie jako lokalne zakrzywienie czasoprzestrzeni, ale z tego nie wynika, że tych kobiet jest tyle, ile jest sposobów możliwego badania. Nie jest pewien czy kiedykolwiek będzie można zredukować te rozmaite metody badania do jednej, tak aby ze zderzeń atomowych dało się odczytać miłość. Działa wszakże tak, jak gdyby to było możliwe. Tym samym uprawia określoną filozofię, chociaż broni się przed wciągnięciem w jej spory. Uważa, że istnieje jedna rzeczywistość, którą można interpretować na nieskończoną ilość sposobów. Niektóre z tych interpretacji pozwalają osiągać upatrzone cele. Czyni je swoim narzędziem. A więc jednak jest pragmatystą i prawdziwe znaczy dla niego tyle samo, co użyteczne?
W odpowiedzi konstruktor proponuje, aby pytający razem z nim przypatrzył się ludzkiej działalności. Cokolwiek ludzie robią, robią to z jakimś celem. Zapewne: istnieją hierarchie i powikłane struktury takich celów. Niektórzy działają tak, aby ich czyny nie miały pozornie żadnego celu. Ale z samej struktury powyższego zdania (działają… aby) wynika, że i oni ścigają określony cel: udawania bezcelowości działań. Niektórzy działają w przekonaniu, że cel swój osiągną dopiero po śmierci. Wielu zmierza obiektywnie ku innym celom aniżeli te, które sobie upatrzyli. Niemniej, nie ma działalności bezcelowej."

"The idea of machines making machines is a recurring theme in both science fiction stories and serious academic studies. There are probably two reasons for this fascination: One is a practical view of scalability. Creating a machine that can create more machines leverages technology to it's maximum capacity:With no humans in the loop, production is limited only by availability of material, power, and time. The second reason for fascination with this topic may be rooted in a deeper psychological need - one that some might call hubris - our need to create. The natural distinguishes itself from the artificial in that natural creatures can make more creatures but machines cannot. At its core, self-reproduction is the ultimate hallmark of biology. If you can create a machine that can make other machines, you will have attained a new level of creation. "

"What will happen in the future, when intelligent computers learn to bridge the gap between what humans need and what multi-material printers can make? The result will be next-generation design software, or what I like to call a "matter compiler.""

"It's in the nature of patents that they give a monopoly to whoever holds them for 20 years. James Watt patented various vital aspects of the steam engine. Yet, you look at steam engine development and nothing happened for 20 years during the life of the Watt's patent. When that patent lapsed, there was a great flaring of steam engine innovation and then the industrial evolution. ~ Adrian Bowyer (RapRap)"